Μικροβιολογικό Κέντρο

Η μικροβιολογία επιβεβαιώνει ή αποκλείει τις λοιμώξεις μέσω της μικροβιολογικής εξέτασης ή καλλιεργειών  των βιολογικών υγρών από την εστία της λοίμωξης, όπως (ούρα, κόπρανα, πτύελα, σπέρμα, πλευριτικό υγρό, ασκητικό περικαρδιακό υγρό, εγκεφαλονωτιαίο υγρό, υγρά παροχετεύσεων, πύον, μύκητες μυκόπλασμα, ουρεόπλασμα, χλαμύδια (εξετάσεις σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων).

Η Αιματολογία έχει ως κύριο αντικείμενο έρευνας και μελέτης το αίμα, τόσο στη φυσιολογική του, όσο και την παθολογική του κατάσταση. Η Αιματολογία προσδιορίζει αρκετό αριθμό νοσημάτων που έχουν ως αιτία αιματοπάθειες οφειλόμενες σε διαταραχές των αιματικών κυττάρων (ερυθρά, λευκά, αιμοπετάλια) ή ακόμα και στην αντιμετώπιση αιμορραγικών παθήσεων, παθήσεων που συνοδεύονται με αιμορραγία. Στις αιματοπάθειες περιλαμβάνονται οι περισσότερο γνωστές, αναιμίες, λευχαιμίες, κ.ά.

Η Βιοχημεία ή Βιολογική Χημεία είναι  η μελέτη των χημικών διεργασιών  και μορίων  (όπως οι πρωτεΐνες, τα σάκχαρα τα λιπίδια, τα νουκλεϊκά οξέα και άλλα βιομόρια) που πραγματοποιούνται σε ζωντανούς οργανισμούς. Αποκλίσεις από τις φυσιολογικές τιμές αυτών των ουσιών μπορεί να σχετίζονται με κάποιο νόσημα.

Η Ορμόνη είναι χημική ουσία που παράγεται στον οργανισμό, κυκλοφορεί στο αίμα και έχει ειδική ρυθμιστική δράση στη δραστηριότητα συγκεκριμένων κυττάρων ή οργάνων του σώματος. Οι δράσεις της ορμόνης και τα μέρη του σώματος που αφορά διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο της ορμόνης. Οι περισσότερες ορμόνες παράγονται από ειδικούς αδένες οι οποίοι ονομάζονται ενδοκρινείς αδένες. Οι ορμονολογικές εξετάσεις είναι απαραίτητες για την εύρεση παθήσεων που σχετίζονται με τους ενδοκρινείς αδένες.

Η ανοσολογία αποτελεί τον κλάδο της βιοπαθολογίας που συμβάλλει στη διάγνωση νοσημάτων τα οποία προκύπτουν όταν οι εξωτερικοί βλαπτικοί παράγοντες καταφέρνουν να νικήσουν το ανοσολογικό σύστημα του ανθρώπου καθώς επίσης και την διάγνωση  αυτοάνοσων  νοσημάτων όπως ο λύκος, το σκληρόδερμα, οι νόσοι του κολλαγόνου, αλλεργίες κ.ά. 

Η μοριακή βιολογία είναι η μελέτη των διαδικασιών της γενετικής αντιγραφής, μεταγραφής και μετάφρασης, καθώς και της λειτουργίας του κυττάρου εν γένει. Κυρίως μελετά την δομή, τη σύνθεση και τη λειτουργία της γενετικής πληροφορίας (DNA και RNA) σε μοριακό επίπεδο, το πώς αυτή αλληλεπιδρά με πρωτεΐνες, αλλά επίσης και τις δραστηριότητες των διαφόρων συστημάτων του κυττάρου μεταξύ τους.